Iedereen heeft wel eens een wijnglas doen laten zingen. U weet wel, u gaat met een vochtige vinger over de glasrand en er ontstaat een heldere toon. Wel nu, op basis van dat principe ontwierp de Amerikaan Benjamin Franklin in 1762 een onwaarschijnlijk instrument met roterende glazen schaaltjes en doopte het de glasharmonica. Een folietje voor het rariteitenkabinet zegt u? Mozart dacht er in ieder geval anders over. Daarvan getuigen alvast enkele stukken die hij speciaal voor het instrument componeerde. Il Gardellino springt in de bres voor dit bizarre repertoire en plaatst de glasharmonica in het midden van het podium. Spits de oren dus. Dit is Mozart én anderen op zijn breekbaarst.
Programma
W.A. MOZART, Adagio in C KV. 356 voor glasharmonica solo
W.A. MOZART, Adagio voor “corno inglese” 2 violen en cello KV. 580ª
W.A. MOZART, Kwartet in D KV 285 voor fluit, viool, altviool en cello
W.A. MOZART, Adagio & Rondo KV.617 voor fluit, hobo, altviool, cello en glasharmonica
Musici Il Gardellino
Thomas Bloch
Marcel Ponseele
Jan De Winne
Ortwin Lowyck
Kaat De Cock
Ira Givol
Muzikale reis door het barokke Italië
Hoe een bezoek in 1747 aan zijn zoon in Berlijn de inspiratie gaf voor een absoluut meesterwerk.